647/GÜL!
İzmir;21 Mart 2012.
GÜL!
Pespembe yanağın bahçemdeki gül;
Yemyeşil gözlerin uçsuz denizler.
Özlem ateşiyle yanma sakın Gül;
Dost,düşman tüm âlem hep Seni gözler.
Gönlümde başaktır dal fidan boyun;
Melekleri aratmaz o soylu huyun,
Dertleri,gamları bir yana bırak,
Ben Sana Ateşim, Sen benim Suyum.
Beni gördüğünde her şeyin güler,
Gözlerin,Gül yüzün, ellerin güler.
Sen gelince dertlerim,gamlarım gider,
Seninle olmak var ya bir sonsuz uyum.
Gönlüm Sana açtır Senin yanında;
Tükenmez tutkusun benim kanımda.
Gam çekmek,üzülmek sana yakışmaz,
Bir tek sen yaşarsın benim canımda.
SEN olmadığın zaman yine senleyim,
Canımda SEN varsın,canla SENLEYİM.
Tenimde SEN varsın tende SENLEYİM;
Günümde SEN varsın,gece SENLEYİM.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder